اعتقاد بر اين است كه منيزيم به شكل سيترات، كلات و كلريد بهتر از مكمل هاي منيزيم در اكسيد و سولفات منيزيم جذب مي شود. مكمل هاي مختلف منيزيم وجود دارد كه عبارتند از:

كلات منيزيم – بسيار قابل جذب است و در غذاهاي طبيعي يافت مي شود. اين نوع به اسيدهاي آمينه چندگانه (پروتئين) محدود شده و براي بازيابي سطوح منيزيم استفاده مي شود.
منيزيم سيترات – منيزيم تركيب شده با اسيد سيتريك. ممكن است در مواردي كه در دوزهاي بالا مصرف مي شود اثر ملين داشته باشد اما براي بهبود هضم و جلوگيري از يبوست بي خطر است.
روغن كلريد منيزيم – منيزيم به شكل روغن كه مصرف آن براي روي پوست و به افراد مبتلا به اختلالات گوارشي كه نمي توانند منيزيم از طريق مواد غذايي جذب كنند، داده مي شود. ورزشكاران گاهي از روغن منيزيم براي افزايش انرژي و استقامت استفاده مي كنند، درد عضلاني خسته كننده، زخم ها و يا تحريك پوستي را بهبود مي بخشد.
منيزيوم گليسينات – بسيار قابل جذب است، براي هر كسي كه داراي كمبود منيزيم است توصيه مي شود و احتمالا اثرات مليني كمتري نسبت به برخي از مكمل هاي منيزيم دارد.
تريونات منيزيم – سطح بالايي از جذب پذيري و قابليت دسترسي بيولوژيك دارد زيرا مي تواند در غشاي ميتوكندري نفوذ كند. اين نوع از منيزيم به آساني قابل دسترس نيست، اما با انجام تحقيقات بيشتر، ممكن است به طور گسترده اي مورد استفاده قرار گيرد.

ادامه مطلب...